De verboden tuin

Once upon a time, there was a little girl... Nee, niet bezorgd zijn. Hoewel we eraan hebben gedacht om een Engels bericht te posten, besloten we uiteindelijk toch om onze blog in het Nederlands te zetten. Maar, hoewel we niet gaan once upon a timen, is ons leven hier precies een half sprookje...

Op een mooie middag besloten drie meisjes om op hun dakterras te genieten van een stralende zon met een vergaand uitzicht. Na een tijdje werd het echter voor twee van de drie meisjes te warm. Ze besloten dan maar om koelere oorden op te zoeken. 'Wees voorzichtig', zeiden de twee meisjes tegen het derde meisje, 'zodat je niet verbrand!' 'Ik kom zo!'
De twee meisjes gingen naar beneden. Omdat hun acht moeders altijd waarschuwden voor gevaarlijke apen, sloten de meisjes de deur. Nietsvermoedend bleef het ene meisje verder lezen...
Na een anderhalf uur werden de twee meisjes lichtjes ongerust. Het derde meisje was hen nog steeds niet komen opzoeken. Er zou toch niets gebeurd zijn? Ze beklommen de wenteltrap tot aan het dak, en zagen dat de deur van binnenuit gesloten was. Ter preventie van de gevaarlijke dieren, natuurlijk. Snel openden de meisjes de deur. Ze beseften nu waarom het derde meisje nooit was komen opdagen. Hoewel het derde meisje er stilaan als Roodkapje begon uit te zien, leek ze nog steeds meer op Sneeuwwitje. Gelukkig maar!

Maar ook in mooie sprookjes komen trieste wendingen voor... De drie meisjes begonnen zich zo langzamerhand wat opgesloten te voelen in hun (toren)kamer, en konden zich wel wat identificeren met Rapunzel. Ze wilden zo graag de buitenwereld zien, maar dit werd niet toegelaten door de acht moeders. Met hangende schouders keerden de meisjes terug naar hun torenkamer. Er vloeiden enkele traantjes en er volgde een therapeutisch gesprek tussen de drie meisjes. Ze leerden elkaar nu wel heel goed kennen... Ettelijke pakjes zakdoeken vlogen erdoor (maar we hebben er nog steeds genoeg! Nog een hondertal pakjes liggen te wachten, om nog maar te zwijgen van de vier rollen toiletpapier... Hopelijk zorgt dit niet voor opgestopte toiletten!)

Omdat de acht moeders er heilig van overtuigd zijn dat de drie dochters zich gaan bekeren, nemen ze hen trouw elke week mee naar de mis. Hoewel de dochters moeite hadden met de wekker die afliep om 5.30u, stonden hun moeders al paraat. De wakende moeders trokken samen met hun dochters naar de kerk. Voor de dochters was het echter geen kerkbezoek: de een had het gevoel van in een kermis beland te zijn, de ander in een disco, en de derde kreeg even een flashback naar de karaokebar! Op slag werd het kerkbezoek watdraaglijker. De meisjes beseften plots vanwaar de term 'geuren en kleuren van India' vandaan komt.

Elke morgen trokken de meisjes naar de school, om er de geïndoctrineerde kinderen weer wat gezond verstand en speelsheid bij te brengen. De meisjes genoten ervan om de kinderen te zien openbloeien. Hun ogen straalden nog meer dan ooit tevoren en ze lieten zelfs hun fragiele kinderstemmetjes horen bij het meezingen van onze zelfgemaakte en zelfvertaalde liedjes. Zij hadden duidelijk hun witte prinsessen op het paard gevonden! :)
Hun verplichte 'thank you, miss!' leek nu zoveel oprechter, en dat klonk ons als muziek in de oren.
Toen de meisjes wilden vertrekken, kwam moeder overste (sr. Gracy) ons zwaaiend tegemoet met twee badmintonrakketten. Eén meisje aarzelde niet. Ze was dolenthousiast. De kinderen vormden het publiek. Aan hun gejuich te horen was het een spannende wedstrijd. Het is een moment dat niet te beschrijven valt...

Het sprookje hield niet op. De drie meisjes trokken samen met hun moeder de wijde wereld. Hun overenthousiasme nam zelf nog toe toen de busdriver eindelijk eens naar links ging. Deze kant van de wereld hadden ze immers nog nooit gezien. Ze sloegen een kronkelend weggetje in, en vonden het bijna jammer dat ze er al waren. De meisjes stapten uit the Holy Van, en werden meteen omcirkeld door een aantal kinderen. Ze lieten zich betoveren door hun stralende lach, en lieten zich voorttrekken. Hoewel de kinderen soms in krotten woonden, leek het voor hen een waar paleis. Ze waren er dan ook ontzettend trots op, en we konden niets anders doen dan hun paleis met een bezoek te vereren, als ware het een heilige tempel. De meisjes werden overal heel gastvrij behandeld, en moesten wegens tijdsgebrek zelfs eten en drinken weigeren. Tijd om de nieuwsgierige vragen van de starende bevolking te beantwoorden was er gelukkig wel. De meisjes kregen eindelijk het echter India te zien, en lieten zich in hun euforie meeleiden naar het dakterras. Wat toen gebeurde ging onszelf te boven. We hadden meteen een spiritueel moment. We stonden op het dak, keken naar de sterren, en voelden al dansend een verbondheid, zo oneindig groot, met de kinderen. This was Super! Zo zie je dat echte rijkdom achter een lach verborgen zit...
Decorated with flowers in their hair, the three chocolates returned to their Holy Van.
De dag werd afgesloten met een muzikaal moment rond de eettafel. Singing School werd uit volle borst gezongen. De zusters waren zo enthousiast dat we morgen, op Republic Day (1950), de liedjes mogen inzingen op cd. Lang leve onze verworven muzikale vaardigheden die nog steeds aan het toenemen zijn!

De meisjes leefden in een paleis, zo groot, dat de tuin amper te overzien was. Nieuwsgierig als ze waren, gingen de meisjes op speurtocht, zelfs waar ze niet mochten komen wegens gevaarlijke slangen. Onderweg vonden ze een verboden vrucht. In plaats van er in te bijten smeten ze de gemeende mango tegen de rots. Groot was hun verbazing toen de mango in tweeën spleet en er kokosmelk uitspoot. We ontdekten toen dat kokosnoten eerst groen zijn voor ze bruin en harig worden... Naast koeien, honden, vlinders, pauwen, kippen, arends, libellen en muggen, kwamen we ook een echte apenfamilie tegen. Wie had ooit gedacht dat dit buiten de zoo van Antwerpen te zien is?

De meisjes leven een droom, van duizend en één nachten.

Elkeee, Sjarlok and Cornelius

P.S. Pray for sister Shirley because she went to Kerala to get an eyetreatment based on herbs. She asked us to pray for her, but we believe she can use more than three prayers a day and herbs...