En toen viel onze frank

Als reactie op ons blogbericht van eergisteren willen we nu toch een wat meer positief getint bericht posten.
Vandaag gingen we vol met nieuw aangevulde moed naar school. We probeerden contact te maken met de kinderen, en we dachten dat dit ons het best ging lukken wanneer we opgingen in hun spel. Toen we kinderen met gekruiste armen zagen rondjes draaien, hadden we meteen een aanknopingspunt. We begonnen spontaan mee te doen, wat heel wat gelach en ongeloof teweegbracht in de ogen van de kinderen. Leerkrachten die spelen samen met de kinderen, dat kan toch niet! Gaandeweg overwonnen ze hun angst en kreeg hun nieuwsgierigheid de overhand. Voetje per voetje (soms zelfs blote voetjes) kwamen ze dichterbij. De kinderen amuseerden zich rot. Plots waren we met 60 kinderen zakdoekje leggen aan het spelen. De kinderen van de twee jaar en een half genoten met volle teugen, en de kinderen van 10 konden gerust nog 20 minuten doorgaan met hetzelfde spelletje. Spelen is hier helemaal uit den boze. Niet moeilijk dat ons spel dreigde te ontaarden wegens 'te drukke kinderen'. We vonden het jammer dat the assembly begon. Weg met de speelse kindvriendelijk sfeer, leve het zingen van het volkslied, het bidden en de voorbeden. Het was een hele leuke en leerrijke ochtend, en we keken al verlangend uit naar het middagpauze, vermits dit hier de enige speeltijd is op de hele dag, en deze maar 30 minuten duurt.

In de middagpauze riepen enkele kinderen: 'you can sit here Miss.' , al gauw raakten we in gesprek met de oudste kinderen omdat zij Engels kunnen. Al gauw kwamen we enkele persoonlijke dingen te weten. De verlegenheid van de kinderen smolt weg als sneeuw voor de letterlijke en figuurlijke zon.
De kinderen laten het merken dat ze het op prijs stellen dat we oprechte interesse voor hen tonen en tijd maken om spelletjes met hen te spelen.
Na schooltijd kregen we zelfs een typisch hindoeïstisch dansje voorgeschoteld.
Met een voldaan gevoel trokken we vrolijk naar huis langs de binnenwegen die ons een uitstekende kans bieden om aan sightseeing te doen.

Toch nog enig minpuntje: pipibroeken van de kinderen worden niet uitgewassen, maar gewoon te drogen gelegd in de zon. Het kind moet dan de hele dag zonder broek en onderbroek in de school rond lopen.

Veel meer dan geobserveerd hebben we deze week niet gedaan. We werden van observators gepromoveerd tot plaatselijke inspectie van de leerkrachten. We kregen de opdracht om de leerkrachten te observeren en te beoordelen. Toen we met onze bevindingen bij Gracy kwamen en we haar vertelden dat het Engels van niet-geschoolde leerkrachten veel te wensen overliet, besloot ze onmiddellijk dat wij hen dan maar mochten bijscholen. Wie zegt dat in het onderwijs geen promotie mogelijk is, zit er ver naast. Je hebt hier zelfs geen diploma voor nodig...

Op zaterdag is er teacher-parentsmoment. Dit is te vergelijken met een oudercontact. Benieuwd wat dat zal geven...
V olgende week dan begint het echte werk. Vanaf dan staan we zowel in de kleuterklas als in de lagere school. Alleen, natuurlijk. We nemen de klas volledig over. Omdat Gracy overtuigd is van ons kunnen blijft de oorspronkelijke leerkracht ook niet in de klas. We moeten wel de syllabi volgen, maar krijgen zo toch de kans om het op onze eigen manier te doen en het wat speelser te maken.

Ohja het is ook nog even waard om te vermelden dat er geen toiletten zijn, de kinderen gaan gewoon buiten in de aarde. Ondanks het feit dat er geen toiletten zijn slagen de zusters er toch in om jongens en meisjes te scheiden , je moet het maar kunnen !
P.S1 : gemakkelijke kleuterspelletjes /peuterspelletjes die niet veel uitleg en materiaal vragen zijn altijd welkom ! (vb zakdoekje leggen, 1,2,3 piano)

P.S 2: we wensen alle klasgenoten nog veel succes toe in de keuzestage

P.S 3: deftig internet komt er niet aan, foto's zullen dus pas zichtbaar zijn na onze terugkomst! Jammer, maar helaas... De modernisering van ontwikkelingslanden kun je niet forceren...

Terwijl we de laatste woorden van dit blogbericht typen en jullie middagpauze er net op zit (ja , het is hier vier en een half uur later) zitten wij op het terras met korte mouwtjes en zicht op de ondergaande zon (ja het leven kan zo eerlijk zijn :-) )


Greetings
Elkeee, Sjarlok and Cornelius

P.S 4: the Lord is watching you !